Beniowa

Charakterystyczna nazwa wsi wywodzi się od imienia Benedykt. W przekazach historycznych pojawiła się po raz pierwszy w 1580 roku. Od początku była stosunkowo dużą osadą, liczącą kilkuset mieszkańców, w roku 1880 zamieszkało ją ponad 350 osadników, w tym ponad 300 Rusinów, około 50 Żydów i zaledwie 7-10 Polaków. Był tu dwór, folwark, cerkiew, a także dwa tartaki wodne i młyn. Funkcjonowała także niewielka huta szkła. W końcu XIX wieku firma Rubisnstein i Frommer zlokalizowała tutaj tartak parowy. W pierwszych dekadach XX wieku Beniowa liczyła już 600 mieszkańców, z prawie 100 domostwami, wśród których było kilka polskich i żydowskich. Tuż przzed wybuchem II wojny światowej funkcjonowało tutaj już ponad 130 domów wraz posterunkiem Korpusu Ochrony Pogranicza, cerkwią, szkołą i czytelnią Proświty. Powstała również stacja turystyczna Towarzystwa Narciarskiego z Krakowa. Po II wojnie światowej wszystkich mieszkańców wywieziono na Ukrainę w liczbie 125 rodzin. Wieś została w dużej mierze spalona wraz z cerkwią. W latach 80. XX wieku wieś zaorano wraz z cmentarzem stając się częścią Kombinatu Iglopolu. W 1999 roku polska część Beniowej została włączona do Bieszczadzkiego Parku Narodowego.

„Najpiękniejszą rzeczą, jakiej możemy doświadczyć
jest oczarowanie tajemnicą. (…) Ten, kto go nie zna i nie potrafi się dziwić, nie potrafi doznawać zachwytu,
jest martwy, niczym zdmuchnięta świeczka”.

Albert Einstein