Brzegi Górne

Bojkowska wieś, która znajdowała się w najwyższej części Bieszczadów, między Połoniną Wetlińską, Połoniną Caryńską   i grzbietem Działu. Jej pierwotna nazwa Berehy Zapołonińskie, pochodzi języka wołoskiego, „bereh” to po prostu stromy brzeg, urwisko. W 1952 r. nazwę zmieniono na Brzegi Górne. Na jej terenie znajdowała się cerkiew, folwark oraz leśniczówka. Wieś prawdopodobnie założono około 1580 r. Pod koniec XIXw. w Berehach mieszkało 579 osób (529 Grekokatolików i 67 Żydów). Przed wybuchem II Wojny Światowej, wieś składała się z 120 domów, z 866 mieszkańcami (825 Rusinów, 18 Polaków i 23 Żydów). Większą część mieszkańców stanowili rolnicy i pasterze. W 1946r. mieszkańców, wysiedlono na Ukrainę, wieś spalono. W latach pięćdziesiątych na terenach wypasano owce. W 1991r. obszary te włączono do BPN. Dziś wieś składa się z jednego domu oraz dwóch bacówek. Po wsi zachował się krajobraz kulturowy z reliktami zabudowy, dróg itp. Przetrwało też 11 kamiennych nagrobków z XIX – XXw. Ich autorem był Hryć Buchwak, miejscowy kamieniarza, który stworzył też własny nagrobek z napisami cyrylicą .

„Wszystkie lata naszego życia, od dzieciństwa do starości, są bardzo krótkim okresem w porównaniu z wiecznością”.

Platon