Bukowiec

Wieś powstała w drugiej połowie XVI wieku na tzw. prawie wołoskim. Od początku liczyła kilkuset mieszkańców, by w roku 1880 osiągnąć liczbę 250 ludzi, głównie narodowości rusińskiej oraz 45 osób pochodzenia żydowskiego i zaledwie 5 Polaków. Był tutaj dwór, młyn wodny i tartak oraz karczma. Bukowiec był wówczas znany z produkcji beczek firmy Rubinstein i Frommer. Na początku XX wieku, w roku 1910 wybudowano tutaj kolejkę wąskotorową, służącą do transportu drewna.

Po II wojnie światowej wszystkich mieszkańców wsi po stronie polskiej wysiedlono na Ukrainę, a zabudowania wraz cerkwią spalono. Od 1999 roku tereny Bukowca włączone zostały do Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Po żywotnej niegdyś osadzie pozostało dziś niewiele śladów. Zaledwie resztki fundamentów cerkwi i dzwonnicy oraz kilka kamiennych nagrobków z żeliwnymi krzyżami jako pozostałość dawnego cmentarza. Znajduje się tu również mogiła poległych żołnierzy z okresu I wojny światowej oraz dwa przydrożne krzyże.

„Złote chwile w strumieniu życia przemykają mimo nas, a my widzimy tylko piasek. Przybywają do nas anioły, a my dowiadujemy się o nich, kiedy odeszły”.

Ralph Waldo Emerson